DUNIYANI SAUTHI PRASANN VYAKTI

એડી જાકુ હંમેશાં સ્વયંને પહેલાં જર્મન અને પછી યહૂદી માનતા હતા. તેમને તેમના દેશ પર ગર્વ હતો, પરંતુ નવેમ્બર 1938માં ત્યારથી બધું બદલાઈ ગયું, જ્યારે તેમને તેમના યહૂદી હોવાને કારણે માર મારવામાં આવ્યો, તેમની ધરપકડ થઈ અને એક યાતના-છાવણીમાં લઈ જવામાં આવ્યા.

પછીનાં સાત વર્ષ સુધી એડીનો દરેક દિવસ અકલ્પનીય ભય અને ત્રાસના ઓછાયા હેઠળ પસાર થતો - પહેલાં તો બુકેનવાલ્ડમાં, પછી ઓશવિત્ઝ અને પછી એક નાઝી મૃત્યુ-પરેડ દરમિયાન. તેમણે તેમનો પરિવાર, તેમના દોસ્ત અને તેમનો દેશ સુધ્ધાં ગુમાવી દીધો.

કારણ કે એડી આ તમામ આતંકમાંથી બચી નીકળ્યાં હતાં એટલે તેમણે દરેક દિવસ હસીને પસાર કરવાનું વચન લીધું. તેઓ પોતાની આપવીતી. સંભળાવીને, પોતાનું જ્ઞાન વર્હેચીને અને પોતાનું સર્વોત્તમ જીવન જીવી, [માર્યા 'ગયેલા તમામ લોકોને શ્રદ્ધાંજલિ અર્પે છે] આટલી મોટી મુસીબતોને સહન કર્યા પછી તેઓ પોતાને દુનિયાના સૌથી પ્રસન્‍ન વ્યક્તિ માને છે.

એડીના મૃત્યુના થોડા સમય પહેલાં લખવામાં આવેલું સંસ્મરણ અત્યંત પ્રભાવશાળી અને હદયને સ્પર્શી જનારું છે અને એ આશા જગાડે છે કે ખુશી ત્યારે પણ શોધી શકાય જ્યારે આપણે ચોમેર ઉદાસી અને નિરાશાથી ઘેરાયેલા હોઈએ છીએ.